سكت الكلام(شعربسمه شعبان بسيونى حسن)

سكت الكلام

سايبة السنين فينا انهزام

ربكانا دنيا من الورق

الشوف قلق

ما عادتش روحى بتبتسم ..

و لا عادش حلمى بينسرق

فجر البراءة رمانى ليل

وأنا موج هزيل ..

فى بحور مداها مالوش طرق

رغم الأسى لسّانى باتنفس خشوع

والكون دموع فى محبتك

وأنا قلبى ملّ من الملأ

والوحدة فى رحاب الآمال بتقيم قلوع ..

فيها الحنايا بتتقسم ..

وبتجتمع ..

وبتترسم فرحة وليد

فى الضلمة بيغمي الوشوش!

بيغنى حلم ما عداهوش!

بيطاطى فى الأوجاع رنيم !

صوته الرخيم ...

لسّاته حد ما فسروش !

* * *

سكت الكلام

وأنا م الأنام

باترَجَّى حضني ما أدفيهوش !

علشان ما حسِّش بالغرق !!