ما بين الآهه ريانه
وطعم الجرح فى قلبى
مداين خضر
وروح بتتغزل بسمه
وعين تبص للمعلوم
لا كان فى يوم فى أحلامى
أكون فارس
أنا الغارس فى جلدى
فدانين صبار
ولا الأقمار فى يوم
حطت على كفى
ونار الدار
بفعل القرب من حلمى
أنا برمى
فى كل صباح مراسيلى
فى حضن الريح
صريح القلب
عمره ما نخدع أو غر
لكنى اليوم
فى وسط جدايل الأنوار
بشوف الكون
عروسه بكر
فاتحه حضنها ليا
وفرشالى الطريق بنور
بترمى النور
تجاه عينى
فأرجع فى ثوانى بصير
وأضحك ع اللى
فاكرنى
حقضى العمر كله حسير
لا أنا الباكى
على اللى كان
وكل الناس بترثينى
ووقت ما أشاهد الأنوار
دموع عينهم بتأذيني
سيبونى اتحد والضى
واسيب الروح
تهاجر بيا من جسمى
كطير أخضر
يسبح فى السما تغريد
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق